گریه ی انگور ها در جام ها
دود قلیون در تنور شام ها
ناله ی نی در کویر سوخته
آهوان را می کشد بر دام ها
در جوار صبر ایوبی ببین
نیش نوشی می شود در کام ها
عشق آمد خیمه زد در ملک دل
پشت پا زد ننگ ها و نام ها
نور طور از سور اسرافیل رهید
پخته شد از آتش او خام ها
معشوق من از من و با من نه است
عشق او آغاز بر انجام ها
راز لطف او چه آسان می شود
داستانی تازه در ایّام ها
امروز زلال
یک شاعرک چون قاضی
شعر زلال این کودک نوزادرا
پرونده کرد و بی خبر از آن که با دستان خود
چون کرم ابریشم عجب زار و نزار
فردای خودرا حبس کرد.
فردای زلال
غزل ترانه می شود
و هر قصیده عاشقانه می شود
به باغ شعر پارسی کنار بیت و مثنوی
زلال همچو یک جوانه می شود
و جاودانه می شود
سلام صنم مرو،مرم،بیا منم. بیا که با زلال چون دل تو پاک تورا ربایم از تو،بر جهان دیگر افکنم پرندِ اشک واژه ها الرژی نبوده را دوا، بیا که عطر قطره های آبی را به یمن مقدمت به بادها پراکنم زلال را بنوش،که روح تو جهان دیگری رقم زند و بعد از این مشو بهانه ی دوباره رفتنم بیا،درون رقص واژه ها ببین صلای عشق گفتنم شکفتنم.
دوباره آمدم،سلام
به قلب پاره پاره آمدم،سلام
من آمدم که خسته از فراق و دوری ها شدم
و درک کرده ام وصال را توی،تو چاره آمدم،سلام
دگر میان ما و تو هر آن چه فاصله مباد
شکسته برج و باره آمدم،سلام
شراره،آمدم،سلام
ما پهلوی هم
دور از غم
و رها از همه بحث "چون و چند"
نسیم عطر مویت را می پراکند.
و این آیینه ای بود از آینده ی ما
که می دیدیم و می ندیدیم
و ... تا این جا رسیدیم.
???
???
??? ????? ???
?? ?????? ???
??? ?? ???
?? ???? ?? ????? ???? ????
????? ???? ???? ???? ??????????
?? ?? ?????? ??? ?? ?????? ??
?? ??????? ?? ?????????
?? ... ?? ?? ?? ???????
در بهاران جامه از تن برکنید
تن برهنه جانب صحرا روید
(مولوی)
ای عاشقان،ای عاشقان، نوروز عالم آمده،
ایام عشق و عاشقی بر خیته ی جم آمده.
خیزید،بر صحرا روید ، پیراهن از تن برکنید،
شادی کنید ، شادی کنید، پایان هر غم آمده.
در هستیی خود گم شوید،در کهکشان انجم شوید،
شوری به پا سازید همی دریا به شبنم آمده.
جام صبوحی آورید تا عقل عاقلتر شود،
ک-این محتسب از داوری نالان و ملزم آمده.
اندر رکاب این بهار یک عشف پاک و بی غشی
با نکهت بابونه ها بر فلب اعظم آمده.
و.......
در کوی تو کوچه ها همه بنبستند
در موی تو بادها همه سرمستند
در روی تو ماه ها همه در حاله
در جوی تو آب ها همه یخ بستند
لطف شهنشاهی
برای م.
ای خانم دیماهی مارا تو بهار استی
ای لطف شهنشاهی شهدی و خمار استی
تو ترکی و ما تاجیک، تو خوشگل و ما عاشق
ترکانه کشی مارا به - به چه نگار استی.
ما در ره تو فردیم نه ز روی هوسبازی
دانم که نمی دانی،دانی که نه یار استی.
ما صید توییم بنگر زولانه به پا داریم
در دام توییم از چه در قصد شکار استی.
گاهی گذری از ما نادیده و بی پروا
پیوسته شتابانی،تو تندسوار استی.
هر صحبت تو مارا بر خویش نمایاند
آیینه ما هستی،بی گردو غبار استی.
تهران و دوشنبه را پیوند دهیم با هم
تو حلقه وصل ما نه حلقه دار استی.
ЛУТФИ ШАХАНШОХИ
Барои М
Ай хонуми даймохи моро ту бахор асти
Ай лутфи шаханшохи,шахдиву хумор асти
Ту туркиву ман точик,ту хушгилу ман ошик
Туркона куши моро,бах-бах чи нигор асти
Мо дар рахи ту фардем,н-аз руи хавасбози
Донам,ки немедони,дони,ки на ёр асти
Мо сайди туем бингар,завлона ба по дорем
Дар доми туем,аз чи дар касди шикор асти
Гохе гузари аз мо нодидаву бепарво
Пайваста шитобони,ту тундсавор асти
Хар сухбати ту моро бар хеш намоёнад
Оййина мо хасти, бе гарду губор асти
Техрону Душанберо пайванд дихем бо хам
Ту халкаи васли мо,на халкаи дор асти
